Fatima is een typische naoorlogse arbeiderswijk gelegen onder de rook van de industriegebieden van het Limburgse Weert. Er wonen voornamelijk laag- en midden opgeleiden, de vergrijzing neemt er toe en eenzaamheid is een groeiend probleem. Hans Marechal, oud-fractievoorzitter van de lokale PvdA en initiatiefnemer van Fatima aan Zet, is al lange tijd bezig met het thema eenzaamheid. Fatima aan Zet is een samenwerkingsprogramma voor en door de bewoners van de wijk, met als doel dat mensen langer in de wijk te kunnen laten wonen, meer mee te laten doen in de wijk en dichter bij elkaar brengen.
Over Buurten Tegen Eenzaamheid
Dit interview verscheen eerder op de website van LSA bewoners. Het LSA is een landelijk netwerk van actieve bewonersgroepen zoals bewonersorganisaties, buurthuizen in zelfbeheer, BewonersBedrijven en coöperaties. so/creatie en LSA bewoners werken samen aan een reeks verhalen over bewonerszorginitiatieven die zich specifiek inzetten tegen eenzaamheid. Stuk voor stuk ondernemende initiatieven die werken aan zorg voor elkaar, in de wijk.
Een belangrijke plek waar laagdrempelige ontmoeting plaatsvindt is de buurtkamer van Fatima aan Zet. Hier worden veel allerlei activiteiten georganiseerd om bewoners dichter bij elkaar te brengen. Van een wandeling maken, een potje kaarten tot koken. “Deze activiteiten hebben allemaal hun eigen doelgroep, maar koken is toch wel de hoofdattractie”, zo licht Hans Marechal toe. Bewoners van de wijk Fatima, ouderen en mensen met een ggz-achtergrond: ze blijven terugkomen. “De mensen die eenmaal komen weten de weg te vinden, maar het gaat nog niet altijd even soepel om nieuwe mensen te trekken. Ze moeten elkaar helpen om er naartoe te gaan, heel langzaam zien we die beweging.”
“Ik droom van een grote organisatie in de vorm van een corporatie.”
Hulp van ervaringsdeskundigen
Hoewel de ontwikkelingen niet snel gaan, ziet Marechal toch dat mensen hun verhaal kwijt kunnen in de huiskamer. “Eenzaamheid wordt hier wel besproken, bijvoorbeeld tijdens een potje kaarten. Van mensen die alleen zijn omdat ze hun partner zijn kwijtgeraakt of mensen met een ggz-achtergrond. Dat mensen niet met hordes tegelijk komen, betekent niet dat hier weinig eenzaamheid is, maar dat toegeven dat je eenzaam bent nou eenmaal lastig is.”
“Hoewel de bewoners er niet mee te koop lopen, weet ik dat het er is.” Hij signaleert eenzaamheid wanneer hij het grofvuil ophaalt bij buurtbewoners, iets wat hij al jaren doet. Op die manier komt hij bij de mensen thuis en ziet hij hoeveel mensen er daadwerkelijk eenzaam zijn. “Het is hartstikke moeilijk om mensen te laten zeggen dat ze eenzaam zijn. Ik denk dat ervaringsdeskundigen ons daarbij kunnen helpen. Wat hielp hen om van hun eenzaamheid af te komen?”
Eilandjes verbinden
“Op onze activiteiten zien we gemiddeld zo tussen de vier en de tien mensen. Daarnaast vindt er heel wat kruisbestuiving plaats tussen verschillende organisaties.” Want in de wijk wordt samengewerkt door onder meer welzijnswerk, de buurtvereniging en de scouting. Zo brachten ze samen een activiteitenkalender uit. “We hebben allemaal eilandjes die we proberen te verbinden, ik droom van een grote organisatie in de vorm van een corporatie.”
Momenteel is het Limburgse initiatief volop bezig met de aankoop van een nabijgelegen klooster, hier willen zij zorgwoningen aan koppelen en alle activiteiten laten plaatsvinden. Naar verwachting zal dit in 2019 zijn. Voorlopig focust Fatima aan Zet zich dus op laagdrempelige ontmoeting en het bij elkaar brengen van buurtbewoners in Weert.
Reacties