Achter de schermen bij….Bakkerswerkplaats Rotterdam

We mochten een kijkje nemen achter de schermen bij de Bakkerswerkplaats in Rotterdam. Oprichtster Lisette Magis legt het verhaal van de bakkerij bloot. Ze vertelt openhartig over het enthousiasme van de werknemers, het sociaal ondernemen en uit ook haar frustraties. 

Hoe het allemaal begon 

In 2013 werkte Lisette aan een huiskamerrestaurant in de Afrikaanderwijk in Rotterdam. Daar kwam ze in contact met mensen die iets terug moesten doen voor hun uitkering zoals ‘papiertjes prikken’. “Toen dacht ik echt, wie gaat er nou langer dan 4 dagen papiertjes prikken? Dat hou je toch niet vol? Dat is toch demotiverend? Is er nou niet een plek waar je leuk ambachtelijk werk kunt doen? Lekker met je handen werken en echt ervaren dat je iets kan”, aldus Lisette. Dat was het begin van de Stichting ‘Wij zijn Rotterdam’ en daarmee de Bakkerswerkplaats. Een plek waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt de kans zouden krijgen om zichzelf te ontwikkelen én een echte ambacht te leren. Waar het begon in het mooie hoekpand op de Sumatraweg met een hele kleine oven ergens in een hoekje, staat er nu 5 jaar later een volwaardige bakkerij.

Eindeloze energie en passie 

“Ik vind het heel erg mooi om iets voor mensen te kunnen betekenen die niet voor zichzelf kunnen opkomen, die niet een groot netwerk hebben. Om daar iets voor te kunnen doen, dat vind ik heel erg waardevol. De voldoening die je krijgt als mensen gelukkig zijn en op hun plek zitten, dat vind ik echt prachtig”, vertelt Lisette.

En die passie en inzet is zeker terug te zien in de werkplaats, waar er mooie quotes in krijt op de muren staan, waar de geur van versgebakken brood hangt en restjes bloem nog op de vloeren liggen. Je merkt dat er gelukkige mensen werken en volgens Lisette ervaren haar werknemers in de bakkerswerkplaats ongelofelijk veel vertrouwen, de ruimte om zichzelf te ontdekken en een warm nest waar ze terecht kunnen.

De mix 

De Bakkerswerkplaats is een plek voor iedereen. Zowel mensen met een verstandelijke beperking als andere mensen met een bepaalde afstand tot de arbeidsmarkt kunnen er terecht. Verstandelijk beperkte mensen hebben een langdurig leerproces wat stapje voor stapje gaat. Maar ook voor andere mensen die een lange tijd thuis hebben gezeten is dit geleidelijke leertraject heel erg fijn omdat het ook voor hen de lat wat lager legt. “Dus het is een hele mooie combi. Ik geloof heel erg in diversiteit, om mensen gewoon te mixen.”

Zo af en toe komen ook middelbare school stagiaires de bakkers versterken. Ze vertelt dat voor de vaste medewerkers van de bakkerij dit heel erg fijn is om ook mensen uit de ‘normale wereld’ te zien. Veel van haar medewerkers met een verstandelijke beperking zien alleen maar begeleiders van de zorginstellingen en dat is jammer, vindt Lisette. Daarom is de mix van diversiteit ook zo belangrijk.

Yoran en Mo 

Er is geen aanmeldproces bij de Bakkerswerkplaats. Lisette wil de mensen gewoon even spreken en zien. Wanneer hun ogen beginnen te fonkelen als ze het over bakken hebben, dan zit het goed.

Zo stroomde Mo, een  nieuwe Nederlander uit Iran, binnen via het mbo. Hoe gebrekkig zijn taal ook was, hij maakte duidelijk dat hij zocht naar een baantje. In eerste instantie heeft Lisette haar eigen netwerk afgezocht op zoek naar een goede werkplek. Uiteindelijk heeft ze ruimte voor hem gemaakt binnen de Bakkerswerkplaats. Waar Mo met dezelfde energie en passie werkte als vele anderen en zelfs Iraanse baksels verkocht. Later stroomde Mo door naar een betaalde baan bij een andere bakkerij. Na het opdoen van nog meer ervaring maakte hij zijn droom waar; hij opende een eigen bakkerij in Dordrecht.

Een paar jaar later komt Yoran via het UWV bij de Bakkerswerkplaats terecht. Een jongen die nog maar 9 procent ziet. Het werd Yoran aangeraden om bij een callcenter te gaan werken, maar dat sprak hem niet aan. Bakken daarentegen wel. Een van de leermeesters leidt hem op tot volwaardig assistent bakker. Bij gebrek aan steun van de overheidsinstellingen koopt ze zelfs een mobiele telefoon met voorleesfuncties voor Yoran zodat hij zelfstandiger kan worden. Langzaamaan werd Yoran heel enthousiast en na een jaar ervaring opdoen binnen de bakkerswerkplaats biedt Lisette hem een contract aan, om zijn kansen te vergroten en hem verder te motiveren.

Gebrek aan hulp 

Zoals Lisette met passie over de succesverhalen van de bakkerswerkplaats kan vertellen, zo kan ze ook met veel frustratie over het gebrek aan betrokkenheid vertellen. Van de smartphone met voorleesfuncties voor Yoran tot andere hulpmiddelen die ze hard nodig heeft, ze moet zich in onmogelijke bochten wringen om ook maar een kleine bijdrage te ontvangen van de zorg-en overheidsinstellingen. En dat terwijl de Bakkerswerkplaats de gemeente eigenlijk veel geld aan werkeloosheidsuitkeringen bespaart. In vijf jaar heeft Lisette 25 mensen aan een baan geholpen, een duurzame baan, waar ze stuk voor stuk met plezier naartoe gaan. “Ik heb daar nooit een cent voor gekregen van de gemeente, terwijl ze daar toch wel gigantische besparingen hebben”, aldus Lisette. Dit doet het vertrouwen in het engagement van zorginstellingen, overheidsinstellingen en gemeenteambtenaren niet ten goede. Lisette beschrijft de situatie als schrijnend, en terecht.

“Om meer mensen met een beperking mee te laten doen in de samenleving moeten we eerlijk de budgetten verdelen. Het moet een samenwerking zijn tussen zorginstelling, gemeente en sociaal ondernemer.” Vlak voor de opkomst van de corona crisis heeft Lisette de balans opgemaakt van 5 jaar sociaal ondernemen en 5 jaar lang alle opleidingen betalen zonder bijdrage van de gemeente of de zorginstellingen. Toen de corona crisis voor de deur stond was de tijd rijp om haar opgemaakte balans meermaals te verkondigen aan beleidsmakers, adviseurs en vele andere mensen. Het resultaat was een donatie zodat ze konden blijven bakken voor de voedselbanken en de vele projecten in de stad. Dankzij dit, bestellingen van bedrijven, veel crowdfunding en acties op social media hebben ze gelukkig het hoofd boven water kunnen houden. Ze vertrouwt erop dat deze ingeslagen weg vervolgd zal worden en dat we samen zorgen voor de kwetsbare mensen in de samenleving. Wat betekent dat er dan ook ruimte wordt gemaakt voor een gepaste bijdrage voor de opleidingen en de dagbestedingen in de bakkerswerkplaats.