Veronika Utasi van V@msterdam raadde ons aan om Jurre Groenenboom van CRE8 te interviewen. In een pand aan de Herengracht in Amsterdam maakt Jurre Groenenboom samen met jongeren 3D-printen, sieraden, maquettes en meer. Deze jongeren hebben een afstand tot de arbeidsmarkt of hebben persoonlijke problemen. “CRE8 brengt nieuwe ambacht in de stad en bij nieuwe ambachten horen nieuwe ambachtslieden.”
‘Een klein fabriekje in de binnenstad’, zo beschrijft oprichter Jurre Groenenboom CRE8, een sociale onderneming die nu tweeëneenhalf jaar loopt in Amsterdam. Zodra je dit fabriekje binnenstapt zie je een 3D-printer, een lasersnijder, ‘knutselmateriaal’ en een groepje hard werkende jongeren. “Zoals je vroeger timmermannen en schoenmakers had brengen wij nieuwe ambacht terug in de stad,” zegt Jurre.
“We brengen ambacht terug naar de stad”
De CRE8-jongeren hebben een afstand tot de arbeidsmarkt, zijn uitgevallen bij een opleiding of doorlopen momenteel een moeilijke fase in hun leven. Jurre wil deze jongeren een kans geven op een nieuwe omgeving, een werkritme en nieuwe vaardigheden.
De gemeente wil jongeren met problemen graag een dagbesteding aanbieden en verwijst ze door naar CRE8. Ook via de samenwerking met Stichting Streetcornerwork, die werkt met verslaafde jongeren, krijgt CRE8 steeds meer enthousiaste jongeren binnen. Dankzij CRE8 kunnen de jongeren vaak weer doorstromen naar een opleiding.
CRE8 als echte opleiding
Als het aan Jurre ligt hoeven ze niet eens door te stromen. Hij is namelijk bezig om CRE8 om te toveren tot een aanvaarde mbo-opleiding. Dat zit nog wel in een vroegtijdig stadium en moet zich nog vormen. “Komend jaar willen we daarmee gaan starten, zodat studenten al snel kunnen gaan meedraaien.” Jurre vertelt dat hij merkt dat bestaande ROC-opleidingen niet goed aansluiten bij de behoefte vanuit de praktijk en de behoefte van de jongeren zelf: wat en op wat voor manier zij willen leren. Jurre wil een opleiding starten die één op één aansluit op de praktijk en dat de jongeren het ook echt interessant vinden.
Op de werkvloer loopt ook vaak een begeleider rond, die de jongeren helpt met persoonlijke problematiek. Jurre: “we merken dat dit belangrijk is. Als een jongere kampt met problemen die het functioneren belemmeren kun je hem nog zo veel taakjes geven, maar kom je niet verder. Daarom is het fijn dat iemand zich daarmee bezig houdt.”
‘Tastbare’ producten
Als productontwerper van origine gaf Jurre ook jaren les op het hoger onderwijs. “De combinatie van het ontwerpen en met jongeren werken vond ik interessant.” Jurre vindt het net als veel designers vervelend dat een groot deel van de industrie naar Azië is verhuisd waardoor Nederland langzaam zijn productie verliest. Toch heeft hij hoop: “Aan dit soort technieken op kleine schaal is behoefte in Nederland.
Onze producten hebben een verhaal en daarom loopt het zo goed,” vertelt Jurre. Ook denkt hij dat het belangrijk is dat producten weer ‘tastbaar’ worden, dat mensen weten hoe het gemaakt wordt. Zo heeft Jurre samen met de jongeren van CRE8 een productcollectie ontwikkeld: lampen, sieraden en een kindercollectie. Daarnaast maken ze onder andere maquettes voor architecten en snijden ze stoffen voor modeontwerpers met de lasersnijder.
“Aan dit soort technieken op kleine schaal is behoefte in Nederland.”
Meerdere kanten
Het ging niet altijd zo soepel met CRE8. Volgens Jurre ligt dit deels aan de gemixte omgeving. “Je hebt zowel een welzijnskant als een commerciële kant waar je continu tussen moet schakelen. Ik krijg met zo veel verschillende stakeholders te maken dat het tijd kost.” Eerst wilde Jurre de welzijnskant van CRE8 goed regelen, omdat hij vond dat een goed programma voor de jongeren de prioriteit had. Maar opdrachten van klanten zorgen er natuurlijk vooral voor dat je jongeren aan de slag konden. Zo werd de commerciële kant van CRE8 geboren, en volgde de sociale factor meteen.
Op eigen benen staan
Jurre beschouwt het op ‘eigen benen staan’ als zijn grootste succes. Met behulp van donaties van goede doelen lukte het om na anderhalf jaar zelfstandig te worden. Ook vindt hij CRE8 een nieuw concept: “Je hebt wel plekken waar ze 3D-printen. Maar onze jongeren, het printen en de verkoop, verzameld in één omgeving is uniek.” Het was dan ook een risico om het op te starten, aangezien niemand van te voren wist hoe de jongeren zouden reageren en of die combinatie wel zou werken. “Toch wilde ik dat risico nemen,”aldus de CRE8-voorman.
Jurre heeft van het opzetten van zijn onderneming veel geleerd. Hij vertelt dat de participatiewetgeving net op gang kwam toen CRE8 van de grond kwam. “Toen kwamen wij daar als nieuwe partij aanzetten, dat is moeilijk als je duidelijke afspraken wil maken met de gemeente. Ik had daar misschien alerter moeten zijn. Voor de gemeente is het namelijk heel interessant en er zitten lage kosten aan verbonden.”
Het sociaal ondernemerschap
Ondernemerschap is volgens Jurre complex maar uitdagend. “Het feit dat je met zoveel verschillende mensen en factoren te maken krijgt maakt het leuk.” Zijn grootste inspiratiebron van het moment is Granny’s Finest: een sociale firma die sjaals en mutsen laat breien door omaatjes. “Hoe zij de communicatie doen, is voor ons een enorme inspiratiebron. Je moet namelijk goed zoeken naar hoe jij je wilt profileren als sociale werkplaats en hoe je je verhaal wilt vertellen,” vertelt Jurre enthousiast. Hij zoekt nog naar een goede balans tussen professioneel productiebedrijf en sociaal instituut: “Veel mensen hebben daar namelijk een bepaald beeld bij, en we willen wel professioneel overkomen.” CRE8 wil het verhaal van de maker vertellen. Ze zijn nog bedenkelijk over waar ze de nadruk op willen leggen: het verhaal of de kwaliteit.
Volgens Jurre kan sociaal ondernemen de standaard worden als ondernemingen meer gaan kijken waar de krachten en talenten liggen van moeilijk meedraaiende mensen. ”Je kunt het ook breder trekken naar alle mensen en erachter komen wat hen drijft en hoe je hen als bedrijf kunt ondersteunen. Ik weet zeker dat een bedrijf daar alleen maar sterker van wordt.”
Jurre’s advies voor beginnende sociaal ondernemers is dat de balans tussen welzijn en commercieel, goed in de gaten moet worden gehouden. Hij vertelt dat er ooit iemand bij CRE8 kwam die een sociale onderneming wilde opstarten. Diegene was gedreven vanuit het sociale karakter, maar had geen goed business model. “Dan kun beginnen met wat subsidie, maar op een gegeven moment houdt het op. Je hebt altijd met twee zaken te maken en dat is het lastige eraan,” adviseert hij.
“Je moet de balans tussen welzijn en commercieel goed in de gaten houden.”
Jongerenfabriek
Jurre wil graag dat CRE8 doorgroeit, en zoals het er nu uitziet gaat dat lukken. Ook wil hij de opleiding echt van de grond krijgen. Hij wenst de jongeren uit Amsterdam te bereiken en door te gaan met de zaken zoals ze nu gaan. “We hoeven geen fabriek vol met jongeren te worden, we willen jongeren helpen met wat zij leuk vinden en dan zien we wel hoe groot we worden.”
Voor een volgend interview beveelt Jurre Rambler bij ons aan. Rambler is een streetwear kledingmerk gemaakt door jongeren. ‘A company that combines fasion with welfare, talent with responsibility’, zoals ze het zelf omschrijven. De werkwijze van Rambler heeft de basis gelegd van CRE8.
Reacties